Janis przyprowadziła do siebie Nube. Dziewczyny przeszły przez rozsypany próg drzwi wejściowych, po czym ich oczom ukazał się chaos w czystej postaci. Gdzie nie gdzie leżały porozwalane ubrania, różnego rodzaju kabelki, zwłaszcza kabelki, papierki itp, itd. Janis przeskoczyła nad syfem i zaczęła szukać czegoś po szufladach.

- Nie... poczekaj tutaj! Jeszcze w coś wdepniesz - odkrzyknęła Janis, zawzięcie przeszukując szuflady, wyrzucając z ich wnętrz różnorakie dokumenty i śmieci - Cholera... - burknęła pod nosem.
Minęła zdezorientowaną Nube, stojącą w jedynym, w miarę czystym miejscu, a mianowicie na skrawku podłogi, gdzie jeszcze przed chwilą stało krzesło, i zaczęła grzebać w kuchennych szafkach.
- Cholera... Gdzie ja to... - przygryzła lekko kciuk i bezradnie obróciła się w miejscu. - Wiem! - krzyknęła nagle i popędziła w stronę lodówki, uderzając jednocześnie dłonią w czoło. - Ale ja jestem głupia... No i jest!
Ku zdziwieniu Nube dziewczyna z dumą wyciągnęła z zamrażarki słoik wypełniony formaliną, w którym znajdowała się ludzka dłoń. Posiadała ona niecałe trzy palce i zaledwie połowę chrząstki. Reszta...no cóż.
- Proszę bardz - powiedziała Janis wyniośle, zabrzmiało to trochę jakby przemawiała w roli rzeźnika, który właśnie podawał klientowi kawałek wędliny.

- Spokojnie! - odparła pospiesznie Janis - Reszta ciała jest gdzieś w ogrodzie - po chwili dopiero zorientowała się jak to brzmi - Nie ja go, ją tego..um... to nie ja! - prawie upuściła słoik. - Dobra... - wzięła głęboki wdech i delikatnie postawiła słoik na lodówce. - No więc jest sobie taka sprawa... Otóż wczorajszego wieczora, testowałam nowy ładunek..siarczanopotasowy, z dodatkiem aluminium, no wiesz domowej roboty - Nube wykrzywiła brwi, a jej wzrok znów spoczął na słoiku, po chwili dziwacznej ciszy Janis ciągnęła swoją opowieść - No i, no więc, no zdetonowałam do w ogródku, tak jak zwykle. Ale miał odrzut! Mówię ci czad! - odchrząknęła - No, nieważne. Nagle poczułam coś na przedramieniu. Odwracam wzrok i "o k**** na moim ramieniu leży dłoń!", wiesz, no była zupełnie blada i praktycznie pozbawiona krwi, już nie mówiąc o wnętrznościach. Dobra. Wrzuciłam ją do słoika po szkielecie, chyba żaby ,czy coś, nie wiem sama... Podwędziłam kiedyś z sali od biologii w jakiejś podstawówce. Nieważne. Rozglądam się, patrzę, a tam na moim własnym trawniku, a raczej tym co z niego zostało, leżą części ciała. Normalnie ludzkie części ciała. Pomyślałam sobie, że może jakiś cmentarz tu był czy coś, ale potem... - wyjęła coś z szuflady kuchennej - potem znalazłam to - wręczyła Nube niewielką książeczkę w podniszczonej, skórzanej oprawie. - To szkicownik. Znalazłam w piwnicy. Ktokolwiek to rysował, miał nieźle poryty umysł.